एकदा देवर्षी नारद ब्रम्हादेवाला विचारतात की देवा आयुष्यात यशाचे मार्ग कोणते ?

तेव्हा ब्रम्हदेव म्हणतात मुनिवर, मुळात  यश हे अमृतकुंभासारखे असते , की जे मिळवण्यासाठी अखंड ,अविरत प्रयत्न करावे लागतात , पण त्या प्रयत्नांनाही जोड हवी असते ती म्हणजे "दिशा ,बुद्धि ,तर्क व अनुमान"यांची। तेव्हा, दिशा ,बुद्धि ,तर्क ,अनुमान हेच यशाचे मार्ग होय। 

पण मुनिवर लक्षात घ्या ,की या यशाच्या मार्गांवर कसे  चलायचे हे मार्गदर्शन करू शकतो तो एकमेव गुरु असतो.

                           

                          द्न्यनाने यशाची प्राप्ती होते  व गुरू म्हणजे अद्न्यानरूपी अंधःकाराचा नयनाट करणारा सूर्याचा तेजस्वी किरण। गुरु म्हंटल्यास अद्न्यानरूपी अंधःकारातून द्न्यनारूपी प्रकाशाकडे नेणारी  वाट.

  व आज ही गुरुंच्या अनंत उपकारांना स्मरण कारणांरी आषाढतील गुरुपौर्णिमा.

                           मित्रांनो, गुरु म्हणजे केवळ द्न्यनाच नाही तर गुरु म्हणजे श्रद्धा , विश्वास,दृष्टी व जगण्याचा आधार. गुरुचरणी वनदन करायास -

                                                "अखंड मंडलाकारम् व्याप्तं येन चराचरम् ,

                                                    तत्पदं दर्शितं येन तस्मै श्रीगुरुवै नमः "

या जगात तत्व एवढे आहेत की जगाता जगाता आयुष्य निघून जाईल, पण त्या सबंध तत्वाच मूळ जिथे स्थिरावल आहे , त्या मुळ!चा शोध  घेण्यास मदतीचा हात देणारा तो एकमेव गुरु असतो।

                            मित्रांनो कृपया लक्षात घ्यावे , शिक्षक व गुरु यांतील फरक हा असा की शिक्षकाचे "अध्यापन" हे कर्म म्हणून व  "अर्थार्जन "हे व्यवसाय म्हणून असे दोनच विचार असू शकतात पण गुरुंचे मात्र   "अध्यापन ,संस्काराध्यापन ,मार्गदर्शन ,विचारदिशादर्शन  व मूल्यशिक्षण " हेच पंचकर्मा होत। 

                             मी ईश्वराला स्मरुन सांगते की, आजही शिक्षाही गुरु होऊ  शकतो पण जर केवळ कर्म म्हणून अध्यापन व् व्यवसाय म्हणून अर्थार्जन हे जरास  बाजुला ठेवल तर ,व त्या ऐवजी वरील पंचकर्मांना प्रार्थमिक कर्तव्य म्हणून आपलसं केल तर। कारण गुरु हा जीवनाची वाट तयार करणारा अभियांत्रिक असतो.

                              गुरु हा शिष्यासाठी त्याचे "तेज ,तत्व ,मती व शक्ती प्रदाता "असतो-

                               "चिन्मयं व्यापियत्सर्वं त्रयलोक्यं सचराचरम् 

                                     तत्पदं दर्शितं येन तस्मैश्री गुरुवे नमः "

म्हणजेच शिष्यानेही अश्या तेज ,तत्व ,मती शक्ती प्रदात्या गुरूच्या ठिकाणी नम्र व्हावे लागते,व  संसाराच्या कल्याणासाठी ग्रहण केलेल्या द्न्यानाचा उपयोग करून गुरुंचे ऋण फेडण्याचा प्रयत्न करावा लागतो।  तेव्हाच गुरु -शिष्याचे नाते परिपूर्ण होते. 

''स्वातंत्र्यवीर सावरकर ''

अंतरात्म्यातील  प्रत्येक  श्वास आणी श्वास , शरीरातील धामन्यांतून  वाहणाऱ्या प्रत्येक  रक्ताच्या थेंबांमधून , मनातल्या  अंधःकाराला ज्योतीचा प्रकाश दाखवून केलेल्या पराकाष्ठेला जर विवेकाची  जोड़ मिळाली तर के उणे ? कारण प्रत्येक कृती , मनातील  प्रत्येक विचार  जार ह्या राष्ट्रमातेला समर्पित केला नहीं तर ते सावरकर नव्हे तर  दूसरे कोण ?

                       स्वर्गरोहणानंतरही  चाचपडून पाहणारे स्पर्श , मनाला रुखरुख लवणारे डोळे  व  हृदयातून येणारा प्रत्येक आवाज हा भारतमातेच्या कल्याणासाठीच आहे  ना हे तपासून पाहणार व्यक्तिमत्व म्हणजे  सावरकरच  होय.

                          आपण  जाणतो , शरीराला आमच्या आत्म्याची जोड असते तेव्हा जीवन तयार होत;पण सावरकर म्हणतात "नश्वर शरीराला  आत्म्याची नव्हे तर अंतरात्म्याची जोड हवी असते ". 

सावरकरांच्या कार्य ,काव्य ,विचार व  कृती यांचा विचार केला तर सातासमुद्रापलीकडचेच काय , ह्या क्षितिजालाही थांग उरणार नाही, महापुरुष जाणतात -

                                    "आपलं आयुष्य हे कधीच आपल नसत "

                                     "ते आपल्याइतकच इतरांच असत.. "

सावरकरांना व्यक्ती म्हणाव तरी कस ? ते तर ईश्वराचा पृथ्वीवरील दैदीप्यमान अंशच !!स्वाभिमान तर अभिमानाने केव्हाच मखरात बसवलेला! सावरकरांच आयुष्य असच होत -

                                     "आयुष्य उर्वशीची कर्पूरगौर काया,

                                      घननीळ मैथुनाचा ,आयुष्य कैफ काळा ,

                                       आयुष्य निग्रहाची ,दुर्दम्य अग्निरेखा ,

                                       आयुष्य आग्रहाची ,अलमस्त धर्मशाळा "

                                        

                                       "आयुष्य अस्मितेचा ,बेलाग एक किल्ला ,

                                        दुनेयेविरुद्ध जुल्मी , आयुष्य एक हल्ला ,

                                        आयुष्य एक सीधे, आव्हान काळपुरुषा ,

                                        बिनतोड आसवांचा ,आयुष्य हा रिसाला "

                                       "विरास विक्रमांची ,आयुष्य एक संधी ,

                                        आयुष्य शंकराचा ,तीसरा अजेय डोळा ". 

विद्याव्यासंगी ,श्रद्धावान , राष्ट्रमातृभक्त आणि हिंदुत्वाचे पुढाकारी असलेल्या सावरकरांना शतशाः प्रणाम.!!!!

मराठीची संस्कृती  कालची , आजची , आणि उद्याची 

भाषेला संस्कृती असते म्हणजे काय ? भाषा  ही समाज व्यवहाराचे साधन, त्या  व्यवहाराचा अंगभूत  भाग  असल्यामुळे, त्या  त्या भाषिक समाजाच्या  परंपरांचा व संस्कृतिचा अंगीत  ठसा तिच्यावर सतत  उमटत असतो. या दृष्टीने मराठी भाषेची  आजची घटना  व  तिच्यातला शब्दसंग्रह हा मराठी समाजाच्या विशिष्ठ परंपरेचा परिपाक होय असे  म्हणता  येईल. मराठीची  संस्कृति हीच. विशिष्ठ  काळातील परंपरेचा परिणाम व  त्या  काळातील ऐतिहासिक आवश्यकता  यानुसार मराठीच्या घटनेत फरक पडत आला आहे.

 मराठीची बाह्य घटना अशी सिद्ध होत असताना  याच इतिहासातून व परंपरेतुन तिने काही विशिष्ठ प्रेरणाही ग्रहण केल्या आहे. मराठीची बाह्य घटना हे जर  तिचे शरीर , तर ह्या प्रेरणा म्हणजे  तिचा आत्मा होय.

          प्रेरणानां तिचा स्वाभाव , तिची संस्कृती मिळतो .व  मराठीच्या  रूपपरिवर्तनात या प्रेरणांनाही महत्वाचे  स्थान  आहे. 

ENTICING COLORS WITH LOVE….

If it takes a mind to think on failure, it surely takes a way to enjoy success. So the success of my story is within you my beloved and rejuvenating readers. It matters not, either you are visionary or not; but blindly would utter, there’s nothing as enthusiastic as my dear readers.

My humble attempt to write on lord KRISHNA made me feel suffuse about my good fortune.

Lord Krishna as a human incarnate, influenced as sweet toddle, mischievous son, trustworthy friend, ruminating husband and fortress of world. But no one can linguistically relate for KRISHNA & RADHA.

Hardly anybody had sense love of Krishna but no one could realize the love in eyes of Krishna for Radha.

No one really knows which relation has to come but no language can derive the Radha for Krishna, such an eternal, long and deep.

Radha resides in heart of Krishna as a part of him and way to reach Krishna is through her.

With my utter conviction, relation between Radha and Krishna comes into existence with enticing colours with that zeal, eternal love, and flair. Rumbustious colours intermingled Radha and Krishna more deeply, as they unravel the secret of love through colors. Unquestionably an integrity and affection which are the facts of Love revives the warmth in relation.

Who could understand more genuinely for Radha-Krishna? As one may know, Krishna’s mindful dalliance with Radha is a symbol of unique relationship of divine and Shaktivalay. Kirshna cannot be constrained as Krishna without deification of Radha. Many legendary epics expressed Radha-Krishna and will be ; still on one is final , and each will be endless like love of divine and Shakti; as they are just one soul, one world, one life & one meaning, developed from the enticing colors.

So enjoy the colorful day with Dinive and Shakti with full happiness with evergreen patriotism and diehard Hidutva.     

And once again a vigorous blast............

I would like to reiterate my words, PAK is truly atrocious; Exactly like "26/11" PAK was about to repeat its habitual brutalizing ensnare.

Report: Fishing boat from Karachi, carrying explosives was trapped by Indian coast guard & so continued suspected chasing by  using Indian ship.

            After midnight of 31st Dec, as Indian Dornier plane at coast Guard, trapped the boat from 365 km long; & Indian coastal ship tried to chased hard, But so far fishing boat raised its speed and attempted fruitlessly to get rid off from Indian coastal way.

           The ship rushed rapidly through sea to follow the fishing boat & so continued hot pursuit with great determination, nearly about one hour. But shunning warnings from coast guard ship, it rushed forward rapidly.  And finally fishing boat had remained no way to rescue from and didn't find any help met; So set the boat at fire which causes vigorous explosion.

Four persons could appear by coast guard's deputy director General K.R Nautiyal on the boat which sets the boat on fire. 

             There after boat sank deep in sea near about 6.33 am on 1 Jan.  According to information by retired major General S.R. Sinho said, boat must be carrying ample of explosives to enter the Indian soil. But untiring efforts of coast guards averted the situation. 

              My dear friends, Isn't it made you to remind the 26/11 attack in Mumbai?

And would it be wrong if I stretched my conclusion that PAK entrenched as a "Nation of terrorist"?

It will be erroneous if PAK and India can ever in amiable relation.

               I hats off to Indian coast guards for averting "26/11-Part II" and bow my head humbly before them with great respect and full contentment.